Etkileşimsel Adaletin Çalışanların Seslilik Davranışı Üzerine Etkisi: Negatif Duyguların Aracılık Rolü
Abstract
Amaç – Bu çalışmanın amacı, etkileşimsel adaletin çalışanların seslilik davranışına etkisini ve bu etkide negatif duyguların aracı rolünü incelemektir Yöntem – Çalışmanın verileri, bankacılık sektöründeki 391 çalışandan kolayda örnekleme yöntemiyle anket tekniği kullanılarak toplanmıştır. Nicel analiz yöntemleri ile veriler analiz edilmiştir. Bulgular – Çalışmanın sonuçları, etkileşimsel adaletin çalışanların seslilik davranışlarını artırdığını ve bu ilişkide kızgınlık ve korku gibi negatif duyguların kısmi aracılık rolü üstlendiğini ortaya koymuştur. Bununla birlikte, etkileşimsel adaletin korku ve kızgınlık gibi negatif duyguları zayıflattığı ve negatif duyguların da seslilik davranışlarını azalttığı tespit edilmiştir. Tartışma – Etkileşimsel adaletin, çalışanların seslilik davranışına pozitif etkisinde korku ve kızgınlık duygularının aracı role sahip olduğu ve örgütlerde seslilik davranışlarını yönetmede yöneticiler için önemli bir yönetsel faktör olduğu ortaya çıkmıştır. Purpose – The aim of this study is to investigate the effect of interactional justice on employee voice and the mediating role of negative emotions on this effect. Design/methodology/approach – The data of the study were collected from 391 employees in the banking sector by using convenience sampling method and survey technique. Data were analyzed by quantitative analysis methods. Findings – The results of the study revealed that interactional justice increased the employee voice behavior and negative emotions such as anger and fear had a partly mediated role on this relationship. However, interactional justice weakened negative emotions such as fear and anger, and negative emotions reduced employee voice behaviors. Discussion – Negative emotions such as fear and anger had a mediating role on the positive effect of interactional justice on voice behavior. The results showed that the perception of interactional justice is an important managerial factor for managers to manage employee voice behavior in organizations.
Source
İşletme Araştırmaları DergisiVolume
12Issue
1URI
https://doi.org/10.20491/isarder.2020.869https://app.trdizin.gov.tr/makale/TXpneU1USXdNQT09
https://hdl.handle.net/11436/4643