Dupin, the purloiner of the purloined letter: a hero? Or a plagiarist?

Abstract

“The Purloined Letter” is the third of the three Dupin stories that Edgar A. Poe wrote and published in 1844. Contrary to being a typical example of detective fiction which usually involves an investigation to find out what is being kept hidden, “The Purloined Letter” is rather concerned with finding out what is being kept in plain sight. Dupin’s familiarity with logic, math and physics enables him to look at the matter at hand from an exceptionally distinct perspective. Unlike the chief police officer of the Paris Police Department, Dupin firmly believes that the purloined letter has never been concealed at all. To prove his point, he emphasizes the ability to identify with the opponent and draws an analogy from a game of guessing in which one player is expected to make a correct guess about what the other player is thinking of. Dupin also makes a philosophical point regarding the failure of human mind to notice the obvious, which is a result of its tendency to believe that it can find the obvious in minute details. Dupin also believes that the only way to obtain the letter is to purloin it back from the robber who purloined it. And hence he purloins the letter in almost the same way as it was first purloined. The purloining of the letter is mirrored in the re-purloining of it. In the light of all this, this paper aims to discuss and resolve the moral ambiguity which surrounds Dupin’s identification of himself with the robber and his consequent purloining of the letter in exactly the same way as the robber has previously done in order to recover the purloined letter from the hands of the robber.

“The Purloined Letter” Edgar A. Poe’nun 1844 yılında yazıp yayımladığı üç Dupin hikayesinden üçüncü olanıdır. Genellikle saklı tutulanı ortaya çıkarmak üzere yapılan bir soruşturmayı konu edinen dedektif yazınının tipik bir örneği olmanın tersine, “The Purloined Letter” daha ziyade görünürde tutulanı ortaya çıkarmayla ilgilidir. Dupin’in mantık, matematik ve fizik ile olan aşinalığı onun eldeki meseleye bambaşka bir perspektiften bakabilmesini mümkün kılmaktadır. Paris Polis Departmanının en üst düzeydeki yetkilisinin aksine, Dupin çalınan mektubun hiçbir şekilde saklanmadığına sıkıca inanmaktadır. Bu iddiasını kanıtlamak için rakiple kendini özdeşletirme yeteneğini vurgular ve bir oyuncunun diğer oyuncunun zihninden geçenleri doğru bir şekilde tahmin etmesinin gerektiği bir oyundan örnek verir. Keza, insan zihninin ayan- beyan olanı küçük detaylarda bulabileceği yönündeki yanlış inanışının bir sonucu olarak insan zihninin ayan-beyan olanı fark edememesiyle ilgili felsefi bir tespit de bulunur. Dupin aynı zamanda mektubu ele geçirmenin tek yolunun onu çalan kişiden tekrar çalmak olduğuna inanmaktadır. Ve bu yüzden mektubu ilk çalınma şekliyle hemen hemen aynı olacak şekilde onu çalan kişiden çalar. Böylece, mektubun çalınması, mektubun tekrar çalınmasında aynalanmış olur. Tüm bunların ışığında, bu makalenin amacı, çalınan mektubu hırsızın elinden geri almak için Dupin’in kendisini hırsızla özdeşleştirmesi ve akabinde hırsızın yaptığı şeklin aynısıyla mektubu hırsızdan çalışını çevreleyen ahlaki belirsizliği tartışmak ve çözüme kavuşturmaktır.