Scilla bifolia l. (orman sümbülü) bitki kısımlarının antioksidan aktivitesinin belirlenmesi

Abstract

Bu çalışma Trabzon ilinin Tonya ilçesine bağlı yaklaşık 1300m rakıma sahip Kadıralak yaylasında yetişen Orman sümbülü (Scilla bifolia) bitkisinin farklı kısımlarının (skapus, yaprak, çiçek, bulb) antioksidan aktivitesini belirlemek için yapılmıştır. Bitki kısımlarının antioksidan aktiviteleri 2,2-difenil-1-pikrihidrazil (DPPH) radikali süpürücü aktivitesi ve troloks eşdeğeri antioksidan kapasitesi (TEAK) yöntemleri kullanılarak tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre DPPH radikal süpürme aktivitesi ve TEAK skapus>yaprak>çiçek>bulb şeklinde sıralanmış olup, DPPH değerleri sırasıyla %94,20, %92,65, %87,41, %32,01, TEAK miktarları ise sırasıyla 9,32 μmol troloks/g, 9,17 μmol troloks/g, 8,64 μmol troloks/g ve 2,59 μmol troloks/g olarak tespit edilmiştir. Hem DPPH hem de TEAK yönteminde elde edilen sonuçlar kendi arasında değerlendirildiğinde istatistiksel olarak farklılıklar tespit edilmiştir (p<0,05). Elde edilen sonuçlar neticesinde Scilla bifolia L bitkisinin özellikle skapus ve yaprak kısımlarının önemli derecede antioksidan aktiviteye sahip olduğu belirlenmiştir.

This study was carried out to determine the antioxidant activity of different parts (scap, leaf, flower, bulb) of the forest hyacinth (Scilla bifolia) plant, which grows in Kadıralak plateau, at an altitude of approximately 1300 meters in Tonya district of Trabzon province. Antioxidant activities of plant parts were determined using 2,2-diphenyl-1-picrihydrazil (DPPH) radical scavenging activity and trolox equivalent antioxidant capacity (TEAK) methods. According to the results obtained, DPPH radical scavenging activity and TEAK were ranked as scap>leaf>flower>bulb. While DPPH values were determined to be 94.20%, 92.65%, 87.41%, 32.01%, respectively, TEAK amounts were determined to be 9.32 μmol trolox/g, 9.17 μmol trolox/g, 8.64 μmol trolox/g and 2.59 μmol trolox/g, respectively. When the results obtained in both DPPH and TEAK methods were evaluated among themselves, statistical differences were found (p<0.05). As a result of the results obtained, it was determined that especially scape and leaf parts of the Scilla bifolia plant had significant antioxidant activity.