The role of the systemic immune-inflammation index in predicting response to cardiac resynchronization therapy

Abstract

Aim: Cardiac resynchronization therapy (CRT) is a reliable treatment modality in patients with systolic dysfunction. However, not every patient appears to benefit from CRT. The systemic immune inflammation index (SII) is closely linked to the poor prognosis of various cardiovascular disorders. However, there is no study investigating whether SII has predictive value in determining response to CRT in dilated cardiomyopathy patients. Therefore, we intend to investigate the association between SII and response to CRT. Methods: A total of 220 patients (mean age 61.2±10.8 years; 120 men) implanted with CRT were involved in this study. Echocardiographic and laboratory measurements were evaluated prior to CRT. Response to CRT was determined as a≥ 15% decrease in left ventricular end-systolic volume at one-year follow-up. Results: Patients grouped as CRT responders and non-responders. Of these, 143 (64.6%) were considered to be CRT responders, while the remaining 77 (33.4%) were non-responders. Female sex (OR: 3.823, CI: 1.568-9.324 p=0.003), QRS duration (OR: 1.224, CI: 1.158-1.335 p<0.001), and SII (OR: 0.996 CI: 0.995-0.997 p<0.001) were shown to be independent predictors of CRT response in multivariate analysis. A cut-off value of SII >825 estimated no response to CRT with 80% sensitivity and 75% specificity. Conclusions: SII was associated with unresponsiveness to CRT. Therefore, it may be used to determine optimal patient selection for CRT implantation in routine clinical practice.

Amaç: Kardiyak resenkronizasyon tedavisi (KRT), sistolik disfonksiyonu olan hastalarda güvenilir bir tedavi yöntemidir. Ancak, KRT'nin faydası belli hasta grupları ile sınırlıdır. Sistemik immün inflamatuvar indeks (SII), çeşitli kardiyovasküler bozuklukların kötü prognozu ile ilişkilidir. Bununla birlikte, dilate kardiyomiyopati hastalarında SII'nin KRT'ye yanıtı belirlemede prediktif değeri olup olmadığını araştıran bir çalışma bulunmamaktadır. Bu nedenle, bu çalışmada SII ile KRT'ye yanıt arasındaki ilişkiyi araştırmak amaçlandı. Yöntemler: Bu çalışmaya KRT implante edilen toplam 220 hasta (ortalama yaş 61,2±10,8 yıl; 120 erkek) dahil edildi. KRT öncesi ekokardiyografi ve laboratuvar ölçümleri değerlendirildi. KRT'ye yanıt, bir yıllık takipte sol ventrikül sistol sonu hacminde ≥ %15 azalma olarak belirlendi. Bulgular: Hastalar, KRT'ye yanıt verenler ve yanıt vermeyenler olarak gruplandırıldı. Bunlardan 143'ü (%64,6) KRT'ye yanıt veren olarak kabul edilirken, kalan 77'si (%33,4) yanıt vermeyendi. Kadın cinsiyet (OR: 3.823, CI: 1.568-9.324 p=0.003), QRS süresi (OR: 1.224, CI: 1.158-1.335 p<0.001) ve SII (OR: 0.996 CI: 0.995-0.997 p<0.001) çok değişkenli analizde KRT yanıtının bağımsız öngörücüleri olarak bulundu. SII >825'lik bir sınır değeri, %80 duyarlılık ve %75 özgüllük ile KRT'ye yanıt olmadığını öngördürmüştür. Sonuç: Bu çalışmada SII’nin KRT'ye yanıtsızlığı öngördüğü gösterilmiştir. Bu nedenle SII rutin klinik uygulamada KRT implantasyonu için optimal hasta seçimini belirlemede kullanılabilir.