Öz Kendilik Değerlendirmesinin Presenteeism Üzerine Etkisinde Çalışmaya Tutkunluğun Aracılık Rolü

Abstract

Amaç – Bu çalışmanın amacı, öz kendilik değerlendirmesinin presenteeism üzerine etkisinde çalışmaya tutkunluğun aracılık rolünü incelemektir. Yöntem –Araştırmanın örneklemini banka, iletişim, otel ve restoran gibi hizmet sektörü kurumlarından ankete katılan 293 satış çalışanı oluşturmaktadır. Kolayda örnekleme yöntemiyle toplanan verilere korelasyon ve regresyon analizleri uygulanmıştır. Bulgular –Araştırmanın bulguları; öz kendilik değerlendirmesinin presenteeism ve çalışmaya tutkunluk üzerinde pozitif; çalışmaya tutkunluğun presenteeism üzerinde pozitif ve çalışmaya tutkunluğun ise öz kendilik değerlendirmesinin presenteeism üzerine etkisinde aracılık rolüne sahip olduğunu ortaya koymuştur. Tartışma – Öz kendilik değerlendirmesi ve çalışmaya tutkunluk presenteeism davranışının ortaya çıkmasında etkili iki önemli belirleyici olarak ortaya çıkmış ve bu sonucun insan kaynakları yönetimi uygulamalarına ilişkin sonuçları vurgulanmıştır.

Purpose –The purpose of this paper is to investigate the mediating role of work engagement on the effect of core self-evaluation on presenteeism. Design/methodology/approach –The sample of the study consists of 293 sales employees of service sector institutions such as various banks, communication, hotels and restaurants. The data collected by convenience sampling method was applied to correlation and regression analyzes. Findings – The findings of the study showed that core self-evaluation had a positive effect on work engagement and presenteeism; work engagement had a positive effect on presenteeism, and work engagement had a mediating role on the effect of core self-evaluation on presenteeism. Discussion –Core self-evaluation and work engagement emerged as determinants of the emergence of presenteeism behavior. The results of this finding are emphasized for human resource management practices.