Yüksek denetim sürecinin güçlendirilmesi: katılımcılık esaslı denetim

Abstract

Vatandaşların kamu yönetiminde etkin bir rol almasına imkân sağlayan katılımcılık anlayışı 1970’li yıllardan itibaren birçok kamu kurumunun dikkatini çekmeye başlamıştır. 2000’li yıllardan itibaren de yüksek denetim kurumlarında (YDK’larda) katılımcılığın sağlanmasına yönelik politika önerileri geliştirilmiş ve sınırlı düzeyde uygulamalar yürürlüğe sokulmuştur. Bu çalışmanın amacı, birçok fonksiyonun yanında, kamu fonlarını kullanma yetkisini alan yürütmenin denetlenmesi gibi önemli bir görevi yerine getiren YDK’lardan katılımcılık esasını benimseyen ülke örneklerinin incelenmesidir. Bu ülkeler incelenirken sadece hukuki mevzuatlarıyla sınırlı kalınmamış, bununla birlikte uluslararası kuruluşların ilgili raporları da dikkate alınmıştır. 2000’li yıllardan itibaren uygulamaya sokulan düzenlemeler incelendiğinde; katılım düzeyinin ve katılım odağının ülkeler arasında farklılık arz ettiği, bazı ülkelerde ise katılımcılık esaslı denetim etkinliğinin farklı uygulamalar nedeniyle azaltıldığı sonucuna varılmıştır.

Since the 1970s, the concept of participation has garnered significant attention from public institutions as a means of enabling citizens to play an active role in public administration. In the 2000s, policy proposals were developed and implemented to some extent to promote participation in Supreme Audit Institutions (SAIs). The aim of this study is to examine country examples that have embraced the principle of participation in SAIs, which serve an important function of auditing the executive that has the authority to use public funds. The examination includes analysis of the legislative frameworks of these countries, as well as relevant reports from international organizations. Upon the analysis of the regulations put into effect since the 2000s, the findings indicate that the degree and focus of participation vary among countries, and participation-based audit activity has declined in some countries due to disparate practices.